Świadkowie Jehowy w Syrii – wspólnota religijna kilkuset głosicieli Świadków Jehowy w Syrii. Od 1964 roku ich działalność w tym kraju jest zdelegalizowana i prowadzą ją nieoficjalnie, z tego powodu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej. Sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, gdzie działalność Świadków Jehowy jest ograniczona prawnie lub zakazana. Zebrania zborowe odbywają się w mieszkaniach prywatnych z zachowaniem środków ostrożności. Członkowie wyznania są brutalnie prześladowani.
Historia[]
Początki[]
W 1924 roku w Bejrucie w Libanie, otworzono Biuro Oddziału, które nadzorowało działalność ewangelizacyjną również na terenie Syrii.
W 1925 roku Alexander Hugh Macmillan z Biura Głównego Towarzystwa Strażnica, wygłaszał przemówienia w Damaszku. W 1930 grupy wyznawców działały w Damaszku i Aleppo, gdzie powstało syryjskie Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica.
W 1936 roku Świadkowie Jehowy z Libanu – Yousef Rahhal i Najib Salem rozpoczęli działalność kaznodziejską na terenie Syrii. Przywieziony w tym celu sprzęt nagłaśniający ze Stanów Zjednoczonych zamocowano na samochodzie, a nagrane wykłady biblijne słyszane były z odległości 10 kilometrów.
W 1940 roku Ibrahim Atiyeh rozpoczął tłumaczenie „Strażnicy” na język arabski, a Najib Salem wykonywał cztery odręczne kopie i przesyłał głosicielom w Palestynie, Syrii i współwyznawcom w Egipcie. Do Syrii przybyli też Świadkowie Jehowy z Cypru – małżeństwo Laghakos, mówiące po grecku, które wcześniej musiało opuścić Egipt. Prowadzili oni działalność kaznodziejską na terenie całej Syrii.
W 1942 roku aresztowano kilkunastu Świadków Jehowy i skonfiskowano im publikacje religijne. Pionierzy Jamil Sfeir oraz małżeństwo Lagakos głosili w okolicach Aleppo, a na północy kraju w Amar El Hussan powstał mały zbór. Zebrania zborowe organizowano w Damaszku. W 1943 roku Świadkowie Jehowy dotarli do większości syryjskich miast i wiosek. Niekiedy na odległe tereny około 30 osób wyruszało samochodami lub autobusem. W roku 1945 Syryjczyk Świadek Jehowy ze Stanów Zjednoczonych prowadził działalność kaznodziejską wśród krewnych i wkrótce w wioskach Antylibanu powstały grupy Świadków Jehowy. Do Allepo i Damaszku skierowano pionierów. W 1949 roku w Syrii było 36 głosicieli.
31 grudnia 1951 roku 82 syryjskich głosicieli odwiedził Nathan H. Knorr. W stolicy, w małym zborze, działało 12 głosicieli, pozostali skupieni byli w dwóch innych zborach w Aleppo i w Amar El Hussan. Do Syrii skierowano misjonarzy, absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W 1952 roku liczba Świadków Jehowy wyniosła 89 osób. Wkrótce jednak rozpoczęły się aresztowania, misjonarze i inni obcokrajowcy zmuszeni byli przenieść się do Libanu.
W 1955 roku liczba głosicieli wynosiła 114, a w roku 1963 – 128 w 4 zborach.
Zakaz działalności[]
W 1964 roku rząd zakazał działalności Świadków Jehowy, mylnie nazywając ich organizacją syjonistyczną. Władza od tego czasu próbuje ich dyskredytować, jednak poszczególni członkowie nadal praktykowali swoje wierzenia w mieszkaniach prywatnych. W 1967 roku w mieście Halab została aresztowana wraz z rodzicami Sona Haidostian. Pięć miesięcy trzymano ich w więzieniu, po czym wydalono za granicę, nie pozwalając zabrać żadnych rzeczy.
W 1969 roku w Syrii działało 146 Świadków Jehowy. W 1975 liczba głosicieli wynosiła 203 osoby w 7 zborach.
W 1997 roku rząd Syrii nakazał aresztowanie Świadków Jehowy za zgromadzanie się na spotkaniach religijnych w swoich domach. W 1999 roku niektórzy głosiciele zostali poddani torturom, a wielu zostało uwięzionych z powodu swej przynależności religijnej. Rok później nastąpiła kolejna seria aresztowań Świadków Jehowy, a ich wyznanie i ich publikacje wciąż były przez syryjski rząd zakazane.
W latach 2004–2011 przeprowadzono przeszukiwania domów w poszukiwania literatury religijnej. Świadkowie Jehowy nie mogli być zatrudnieni przez placówki finansowane z budżetu państwa. Ponadto, zgodnie z ogólnymi przepisami, Świadkowie Jehowy nie mogli opuszczać kraju. Chociaż prozelityzm nie był oficjalnie zabroniony, to nakładano na nich grzywny i kary pięciu lat pozbawienia wolności.
W styczniu i lutym 2009 roku zatrzymano kilkoro głosicieli przybyłych z Libanu, bezskutecznie nakazując im podpisanie dokumentu o wyrzeczeniu się swojej religii.
W 2010 roku Amnesty International zorganizowała akcję pisania listów do władz w sprawie więzionego w Syrii Świadka Jehowy Nadera Nseira. W maju tego samego roku służby bezpieczeństwa zatrzymały i deportowały amerykańskiego i dwóch szwedzkich Świadków Jehowy za rozpowszechnianie Biblii w Aleppo.
Wielu Syryjczyków zostało Świadkami Jehowy poza granicami kraju.
Świadkowie Jehowy wydają publikacje w języku arabskim, również w dialekcie syryjskim. W tym dialekcie dostępny jest także oficjalny serwis internetowy – jw.org.
Źródła[]
Kraje zakazu • Algieria • Afganistan • Arabia Saudyjska • Bahrajn • Bhutan • Brunei • Chiny • Dżibuti • Egipt • Erytrea • Irak • Iran • Jemen • Jordania • Katar • Komory • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Libia • Malediwy • Maroko • Mauretania • Oman • Rosja • Singapur • Somalia • Syria • Tadżykistan • Tunezja • Turkmenistan • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie
Świadkowie Jehowy w Azji • Afganistan • Arabia Saudyjska • Armenia • Autonomia Palestyńska • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma (Mjanma) • Brunei • Chiny • Cypr • Filipiny • Gruzja • Hongkong • Indie • Indonezja • Irak • Iran • Izrael (bez Autonomii Palestyńskiej) • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Makau • Malediwy • Malezja • Mongolia • Nepal • Oman • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Tajwan • Timor Wschodni • Turcja • Turkmenistan • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie