Świadkowie Jehowy w Indiach – społeczność Świadków Jehowy w Indiach licząca w 2021 roku 55 408 głosicieli, należących do 906 zborów (znaczna część z nich mieszka w stanie Kerala[uwaga 1][uwaga 2]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zgromadziło się 183 849 osób. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Yelahanka w Bangalore.
Historia[]
Początki[]
Działalność ewangelizacyjna Badaczy Pisma Świętego (jak do 1931 roku nazywali się Świadkowie Jehowy) została rozpoczęta na terenie dzisiejszych Indii w roku 1905. Wtedy to hinduski student S.P. Devasahayam (dla uproszczenia nazwany „Davey”), przebywający w Stanach Zjednoczonych, udał się na wykład biblijny C.T. Russella, prezesa Towarzystwa Strażnica i zainteresował wierzeniami Badaczy Pisma Świętego. Wkrótce powrócił do Madrasu, gdzie organizował grupowe studia biblijne, których liczba wynosiła 40. W tym samym okresie inny Hindus – A.J. Joseph, należący wtedy do Kościoła anglikańskiego, otrzymał pocztą książkę Russella „Pojednanie człowieka z Bogiem”, która zrobiła na nim wielkie wrażenie. Wraz ze swoim ojcem i kuzynem, zaczęli dzielić się przyjętymi wierzeniami z mieszkańcami południowo-zachodnich Indii.
W roku 1912 w trakcie podróży dookoła świata Indie odwiedził C.T. Russell i przemawiał w takich miastach jak: Trivandrum, Nagarkoil, Kottarakkara, Keszaw Puram, Visakhapatnam, Kalkuta, Madras, Benares, Lucknow, Bombaj. Russell zadbał o to, by niektóre publikacje Towarzystwa Strażnica przełożono na języki: hindi, gudżarati, malajalam, marathi, telugu i tamilski. Później także na inne języki rodzime. Większość tych publikacji drukowano za oceanem i przywożono statkami. Spotkał się też z A.J. Josephem, który w rezultacie rozmów z Russellem został pełnoczasowym głosicielem Królestwa. Tłumaczył on publikacje Świadków Jehowy na język malajalam, którym posługuje się znaczna część Świadków Jehowy w Indiach. W roku 1924 sam wyruszył w 5800-kilometrową podróż po Indiach, wygłaszając wykłady biblijne. W roku 1914 w Indiach działało czterech kaznodziejów Towarzystwa Strażnica. W 1916 roku w Indiach rozpoczęto wyświetlanie „Fotodramy stworzenia” oraz jej skróconej wersji pt. „Dramat Eureka”.
W 1926 roku na całym obszarze dzisiejszych Indii było mniej niż 70 głosicieli. W lipcu 1926 roku przybył do tego kraju – jako misjonarz – pochodzący z Wielkiej Brytanii Edwin Skinner, który przez następne 50 lat był koordynatorem powstałego wówczas Biura Oddziału. Indyjskie Biuro początkowo nadzorowało działalność ewangelizacyjną w Indiach, na Cejlonie, w Persji, Afganistanie i Birmie. Wraz z Edwinem Skinnerem przybył także jako misjonarz George Wright. Wkrótce obaj nadzorowali działalność głosicieli w Indiach, na Cejlonie, w Persji, Afganistanie i Birmie. Skinner odbywał liczne podróże misyjne po całym kraju – najpierw koleją, a potem specjalnie przystosowanym do tego samochodem. Początkowo głoszono głównie anglojęzycznym wyznawcom chrześcijaństwa. W 1928 roku 54 głosicieli z Trawankoru w Kerali, zorganizowało 550 zebrań publicznych, z których skorzystało około 40 tys. osób.
W roku 1929 przybyło do Indii czterech kolejnych głosicieli z Wielkiej Brytanii. Trzech dalszych dotarło z Anglii do Bombaju w roku 1931. Podejmowali oni liczne wyprawy w różne rejony kraju, rozprowadzając publikacje religijne w języku angielskim i językach miejscowych, na które je tłumaczyli.
W roku 1938 w całym kraju było 273 głosicieli (w tym 18 pionierów) w 24 zborach.
W roku 1940 Claude Goodman, misjonarz pochodzący z Wielkiej Brytanii, poświęcił kilka miesięcy, żeby zainstalować maszynę drukarską i zapoznać się z jej obsługą, a kiedy już wszystko było gotowe, policjanci nasłani przez miejscowego maharadżę zarekwirowali urządzenia, a starannie posortowane czcionki – wymieszali. W tym samym roku skonfiskowano także prasę drukarską w Trivandrum, a 14 czerwca 1941 roku władze kolonialne wydały zarządzenie, zabraniające Świadkom Jehowy drukowania ich literatury oraz sprowadzania wydawnictw Towarzystwa do Indii i na Cejlon. 9 grudnia 1944 roku zakaz ten został oficjalnie uchylony.
Rozwój działalności[]
W roku 1947 do Indii przybyli pierwsi misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. Wkrótce przybyło kolejnych dziesięciu misjonarzy, a w następnych latach wielu innych. W Tiruchirapalli otwarto jeden z domów misjonarskich. W związku z planowanym ogólnoświatowym rozwojem działalności Indie odwiedził również prezes Towarzystwa Strażnica, Nathan H. Knorr. W 1949 roku liczba głosicieli wynosiła 293, rok później 400, w roku 1951 – 500, a w roku 1957 – 1000.
Na początku lat 50. XX wieku w Bombaju utworzono pierwszy zbór Świadków Jehowy, posługujących się językiem kannada. W 1956 roku w tym mieście odbyło się zgromadzenie. Pod koniec lat 50. w wielu miejscach w kraju wyświetlano publicznie film „Społeczeństwo Nowego Świata w działaniu”. W 1955 roku Dick Cotterill, absolwent Szkoły Gilead, został mianowany pierwszym nadzorcą obwodu w Indiach. Pełnił tę służbę aż do śmierci w roku 1988. W roku 1960 po raz pierwszy powołano nadzorcę okręgu.
W roku 1957 pionierzy specjalni rozpoczęli działalność w języku konkani używanym głównie w środkowej części zachodniego wybrzeża. Pierwszy zbór powstał w roku 1959. W marcu 2022 roku opublikowano Ewangelię Mateusza w tym języku. W tym czasie do 7 zborów należało 442 głosicieli posługujących się językiem konkani.
Na początku lat 60. XX wieku rząd indyjski wprowadził zakaz wwożenia wydawnictw religijnych w językach swego kraju, dlatego indyjscy Świadkowie Jehowy zaczęli drukować swoje publikacje na miejscu, w Indiach. Przez wiele lat korzystano w tym celu z usług drukarni komercyjnych. Od roku 1966 obowiązuje zakaz przyjazdu do Indii zagranicznych misjonarzy Świadków Jehowy.
W 1959 roku działalność kaznodziejską prowadziło 1514 głosicieli, a w 1963 roku – 2000. W 1963 roku New Delhi było jednym z 27 miast kongresowych okołoziemskiego zgromadzenia „Wiecznotrwała dobra nowina”. W dniach 6–11 sierpnia przybyli na zgromadzenie w tym mieście delegaci z 27 krajów, obecnych było 1296 osób, a 44 ochrzczono. W dniach 22–25 sierpnia program zgromadzenia przedstawiono również w mieście Coimbatore, gdzie obecnych było 365 osób, z których 14 ochrzczono.
W roku 1973 w Madrasie odbył się kongres „Boskie zwycięstwo”. 7 marca 1978 roku prawnie zarejestrowano oddział Towarzystwa Strażnica w Indiach. W dniach od 4 do 8 października 1978 roku w Bombaju odbył się kongres „Zwycięska wiara”.
W 1981 roku liczba indyjskich Świadków Jehowy przekroczyła 5000 osób. W roku 1983 w indyjskim Biurze Oddziału zorganizowano dwa dziesięciotygodniowe kursy filii Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead, z udziałem 46 studentów – pionierów specjalnych.
W latach 1978–1984 na południe od Bombaju, w podgórskiej miejscowości Lonavla wybudowano nowe Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica, wraz z drukarnią.
11 sierpnia 1986 roku indyjski Sąd Najwyższy orzekł, że nie można zmuszać dzieci Świadków Jehowy do śpiewania hymnu państwowego. Orzeczenie to weszło do programu nauki na zajęciach z prawa konstytucyjnego na wydziałach prawa. Wciąż odwołują się do niego periodyki prawnicze i artykuły prasowe, uznając ten słynny wyrok za precedens w kwestii tolerancji w Indiach.
.jpg){kind=link}
Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego (gudżarati)
W kraju organizowane są zgromadzenia regionalne Świadków Jehowy. Na przykład w 1989 roku w 21 kongresach, zorganizowanych w 10 językach uczestniczyło ponad 15 tysięcy osób, a 545 z nich zostało ochrzczonych. W tym czasie mniej więcej połowa głosicieli posługiwała się językiem malajalam.
W marcu 2002 roku uruchomiono nowe Biuro Oddziału, wraz z dużą drukarnią, w Yelahanka w Bangalore. Zostało ono uroczyście otwarte 7 grudnia 2003. Mieszka w nim i pracuje około 380 wolontariuszy.
W 2002 roku ogólnokrajowa telewizja wyświetliła film zrealizowany przez Świadków Jehowy „Biblia – jej siła oddziaływania”.
W 2009 roku w działalności kaznodziejskiej uczestniczyło przeszło 30 tysięcy głosicieli, a w roku 2014 – 40 tysięcy.
W październiku 2013 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon Phailin. We wrześniu 2017 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powodzie, a w listopadzie 2018 roku przez cyklon Gaja.
W latach 2004–2014 zbudowano 168 Sal Królestwa.
W ostatnich latach indyjscy głosiciele padali ofiarą ataków. Dochodziło do przypadków pobicia i gróźb pozbawienia wolności, przy braku reakcji ze strony policji. W wielu rejonach kraju dochodziło do publicznego palenia literatury religijnej. Świadkowie Jehowy bywali również niejednokrotnie aresztowani za swą działalność religijną.
27 stycznia 2014 roku Państwowa Komisja Praw Człowieka Stanu Karnataka potwierdziła, że policja naruszyła prawa wolności wyznania Świadków Jehowy i zasądziła dla nich odszkodowania pieniężne.
14 kwietnia 2018 roku opublikowano wydanie Ewangelii według Marka w Przekładzie Nowego Świata w indyjskim języku migowym. W lipcu 2018 roku odbył się kongres specjalny „Bądź odważny!” w Kolombo w Sri Lance z udziałem delegacji z Indii.
28 maja 2023 roku, podczas specjalnego zebrania w Duliajan w stanie Asam, ogłoszono wydanie Biblia — Ewangelia według Mateusza w języku asamskim. Pierwsza grupa posługująca się tym językiem powstała w 2009 roku, a w roku 2014 powstał pierwszy zbór. W 2023 roku do 8 zborów języka asamskiego należało 162 głosicieli.
Zebrania i kongresy[]
Zebrania zborowe odbywają się m.in. w językach angielskim, asamskim, bengalskim, gudżarackim, hindi, indyjskim migowym, kannada, konkani (pismo dewanagari), luszei, malajalam, manipuri, mariackim, nepalskim, nikobarskim, orija, santali (pismo dewanagari), tamilskim i telugu.
Kongresy regionalne są organizowane w 18 językach.
W Indiach funkcjonuje 11 Biur Tłumaczeń. W Biurze Oddziału i Biurach Tłumaczeń literatura biblijna jest tłumaczona na 18 miejscowych języków. W indyjskim Biurze drukuje się także publikacje w 24 językach. Publikacje biblijne są następnie rozsyłane do różnych części Indii oraz do 9 innych krajów.
Uwagi[]
- ↑ W 2007 roku w stanie Kerala funkcjonowały 132 zbory. Ponadto wielu Świadków Jehowy mieszka Bombaju – ponad 20 zborów, ponad 1700 głosicieli.
- ↑ Zbory i grupy posługujące się językami używanymi w Indiach działają również w Australii, Austrii, Bangladeszu, Belgii, Chile, Cyprze, Fidżi, Francji, Gruzji, Hiszpanii, Holandii, Hongkongu, Jamajce, Japonii, Kanadzie, Korei Południowej, Malezji, Niemczech, Nikaragui, Nowej Zelandii, Pakistanie, Polsce (Warszawa: [hindi]), Portugalii, Rosji, Sri Lance, Stanach Zjednoczonych, Ukrainie, Włoszech i w Wielkiej Brytanii.
Źródła[]
Linki zewnętrzne[]
Świadkowie Jehowy w Azji • Afganistan • Arabia Saudyjska • Armenia • Autonomia Palestyńska • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma (Mjanma) • Brunei • Chiny • Cypr • Filipiny • Gruzja • Hongkong • Indie • Indonezja • Irak • Iran • Izrael (bez Autonomii Palestyńskiej) • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Makau • Malediwy • Malezja • Mongolia • Nepal • Oman • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Tajwan • Timor Wschodni • Turcja • Turkmenistan • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie