Świadkowie Jehowy w Birmie – społeczność Świadków Jehowy w Birmie (również Mjanma) licząca w 2021 roku 5102 głosicieli, należących do 101 zborów[uwaga 1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zgromadziło się się 11 881 osób. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Rangunie.
Historia[]
Początki[]
W 1914 roku do Rangunu przyjechał Hendry Carmichael wraz ze swoim współpracownikiem, dwaj Badacze Pisma Świętego (od roku 1931 Świadkowie Jehowy), pochodzący z Anglii. Rozpoczęli działalność kaznodziejską w Birmie. Wkrótce, dzięki ich działalności, Bertram Marcelline został pierwszym ochrzczonym Świadkiem Jehowy w Birmie, a w jego mieszkaniu spotykało się 20 osób studiujących Biblię. W związku z tym Birma wymieniana jest jako jeden z krajów, gdzie stosunkowo wcześnie została zapoczątkowana działalność Badaczy Pisma Świętego.
W roku 1928 przybył do Birmy George Wright, następny pionier z Anglii, a w roku 1930 dwaj kolejni – Claude Goodman i Ronald Tippin. Pierwszą publikacją Świadków Jehowy przetłumaczoną na język birmański była książka „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą!”. W roku 1930 w Rangunie wierzenia Świadków Jehowy przyjął Sydney Coote, naczelnik stacji kolejowej, który rozpoczął dzielić się nimi w stolicy. Na początku lat 30. dzięki działalności pionierów małe zbory powstały w Mulmejn i Mandalaj. W roku 1934 przetłumaczono kilka traktatów na język birmański i kareński.
Do 1938 roku nadzór nad działalnością w tym kraju sprawowało indyjskie Biuro Oddziału Świadków Jehowy w Bombaju, a potem, do roku 1940 – Biuro Oddziału w Australii. W 1938 roku przysłano do Birmy grupę pionierów pochodzących z Australii i Nowej Zelandii. Niedługo po ich przybyciu w wynajętej sali w ratuszu w Rangunie zorganizowano zgromadzenie. Na wykład publiczny „Wszechświatowa wojna bliska” przybyło ponad 1000 osób. Przybyli również delegaci z Tajlandii, Malezji, Singapuru, a także z Australii, wśród których był również obecny sługa oddziału, Alex Mac-Gillivray.
W roku 1939 w Birmie działały 3 zbory, liczące w sumie 28 głosicieli. W kolejnym roku pierwsze osoby z plemienia Karen zostały Świadkami Jehowy.
W maju 1941 roku władze kolonialne obłożyły zakazem publikacje Świadków Jehowy w Birmie. Żeby je uchronić przed spodziewaną konfiskatą sporą ich część wywieziono wcześniej do Chin. W 1942 roku, podczas II wojny światowej większość birmańskich głosicieli ewakuowała się głównie do Indii przed japońską inwazją na Indochiny. W Birmie pozostały tylko trzy osoby.
Rozwój po II wojnie światowej[]
W 1946 roku grupa głosicieli powróciła z Indii do Birmy. Pod koniec roku zbór w Rangunie liczył 24 głosicieli. Zorganizowano dwudniowe zgromadzenie, w którym uczestniczyło ponad 100 osób. Do Birmy skierowano kolejnych misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead: najpierw Roberta Kirka oraz nieco później Normana Barbera, Robert Richardsa i Huberta Smedstada. Do Birmy powrócił również Nowozelandczyk Frank Dewar, który podczas wojny był pionierem w Indiach. W 1947 roku zbudowano pierwszą birmańską Salę Królestwa, a 1 września tego roku otwarto pierwsze Biuro Oddziału w Rangunie przy Signal Pagoda Road. Nadzór nad działalnością powierzono Robertowi Kirkowi. Po wybuchu wojny domowej Biuro Oddziału przeniesiono na 39 Ulicę.
W roku 1950 zaczęto tłumaczyć artykuły do studium Strażnicy na język birmański. Tłumaczeniami zajmowali się kolejno Ba Oo, Naygar Po Han, i Doris Raj.
_1956.jpg){kind=link}
Strażnica w języku birmańskim (1956)
W 1951 roku z wizytą do kraju przybyli Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel; ich przemówienia transmitowała birmańska rozgłośnia radiowa BBC. Liczba głosicieli wzrosła z 87 w 1950 roku do 117 w lipcu 1951 roku. W roku 1956 Nathan H. Knorr ponownie odwiedził Birmę, ogłaszając rozpoczęcie wydawania czasopisma „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” w języku birmańskim. W następnym roku do kraju przyjechał Frederick W. Franz z Biura Głównego, który przemawiał w trakcie trwającego pięć dni zgromadzenia w Railway Institute Hall w Rangunie.
Na początku 1957 roku do Mandalaju skierowano sześciu pionierów specjalnych. Wkrótce pierwsze osoby z plemienia Kaczinów zostały Świadkami Jehowy. Dzięki działalności pionierów kolejne zbory powstały w miejscowościach Basejn, Kalaymyo, Bhamaw, Mjitkina, Mulmejn i Mjeik.
W 1963 roku Rangun był jednym z 27 miast kongresowych okołoziemskiego zgromadzenia pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”. W dniach 8–11 sierpnia przybyli na zgromadzenie w tym mieście delegaci z 24 krajów, obecne były 603 osoby, a 16 ochrzczono.
30 czerwca 1966 roku rząd wydalił zagranicznych misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead. Po wyjeździe misjonarzy nadzór nad Biurem Oddziału powierzono rdzennemu Hindusowi, posiadającemu obywatelstwo birmańskie Maurice’owi Rajowi, który wcześniej usługiwał jako nadzorca obwodu oraz pracował w Betel. Maurice Raj wraz z nadzorcą obwodu Dunstanem O’Neillem odwiedzali zbory w całym kraju i zachęcali do działalności. Pod koniec roku 1966 rozpoczęto działalność kaznodziejską w stanie Czin, gdzie powstały nowe zbory i grupy na oddaleniu.
W 1969 roku w Mjitkinie, ze względu na szybki wzrost liczby głosicieli w północno-zachodniej części Birmy (a nie jak zazwyczaj w Rangunie) zorganizowano międzynarodowy kongres Świadków Jehowy pod hasłem „Pokój na ziemi”. Dla uczestników kongresu z Rangunu wynajęto 6 dodatkowych wagonów kolejowych, które zostały dołączone do pociągu. Pomimo panującej w stanie Kaczin niestabilnej sytuacji politycznej władze wyraziły zgodę. W ramach programu kongresu ogłoszono wydanie trzech nowych publikacji w języku birmańskim. Niedługo później rozpoczęto działalność wśród plemienia Nagów.
W styczniu 1978 roku Biuro Oddziału w Rangunie przeniesiono do dwukondygnacyjnego budynku przy Inya Road. Rodzina Betel liczyła 25 osób. W dniach od 26 do 29 października 1978 roku w Rangunie odbył się kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”.
W roku 1989 usprawniono wydawanie publikacji w języku birmańskim korzystając z systemu MEPS, oraz w procesie drukowania zastosowano technikę offsetową. W roku 1991 uzyskano zgodę na wydawanie czasopisma „Przebudźcie się!”, które początkowo ukazywało się w nakładzie 15 tysięcy egzemplarzy, a w roku 2012 w ponad 141 tysięcy.
Legalizacja działalności[]
W roku 1988 po wprowadzeniu rządowego rejestru organizacji społecznych i religijnych Świadkowie Jehowy wpisali się do rejestru. 5 stycznia 1990 roku prawnie zarejestrowano „Towarzystwo Świadków Jehowy (Strażnica)”, legalizując tym samym działalność Świadków Jehowy w Mjanmie.
W 1999 roku zorganizowano w Biurze Oddziału Sekcję Budowy Sal Królestwa, dzięki czemu brygady budowlane Świadków Jehowy w latach 1999–2012 wzniosły na terenie kraju około 70 Sal Królestwa.
22 stycznia 2000 roku w Teatrze Narodowym uroczyście otwarto nową siedzibę Biura Oddziału. Okolicznościowe przemówienie wygłosił John Barr – członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Rozbudowany, trzykondygnacyjny „Dom Betel” służy głównie jako biuro tłumaczeń publikacji Świadków Jehowy, czym zajmuje się 26 osób spośród 52-osobowej rodziny Betel.
W styczniu 2003 roku do kraju po prawie 37 latach ponownie przyjechali misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead: Junko i Hiroshi Aoki, pochodzący z Japonii. Dwa lata później przybyło czterech kolejnych, którzy ukończyli Kurs Usługiwania na Filipinach}.
W maju 2008 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon Nargis. W miastach Rangun i Basejn powołano Komitety Pomocy Doraźnej, które organizowały ochotników zajmujących się dostarczaniem wody, ryżu i innych artykułów pierwszej potrzeby na tereny dotknięte klęską żywiołową. Zorganizowano również brygady budowlane, które naprawiały i odbudowywały domy współwyznawców. W ciągu kilku miesięcy odbudowano 160 domów oraz 8 Sal Królestwa.
W tym samym 2008 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata w języku birmańskim, a 13 stycznia 2017 roku na kongresie pod hasłem „Lojalnie trwajmy przy Jehowie!” ogłoszono wydanie całego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w tym języku.
W dniach od 3 do 6 grudnia 2009 roku, w Rangunie na Stadionie Narodowym, odbył się kongres międzynarodowy Świadków Jehowy pod hasłem „Czuwajcie!”. W kongresie uczestniczyło ponad 5000 osób, w tym blisko 700 delegatów z zagranicy. Wśród mówców na tym kongresie był Gerrit Lösch, członek Ciała Kierowniczego.
W 2012 roku w Komitecie Oddziału usługiwali: Kyaw Win, Hla Aung, Jon Sharp, Donald Dewar i Maurice Raj.
W styczniu 2014 roku na Stadionie Narodowym w Rangunie odbył się kongres specjalny Świadków Jehowy pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” z udziałem 7977 obecnych, w tym delegatów z 15 krajów, a 213 osób zostało ochrzczonych.
W 2015 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon i osuwiska ziemi.
W listopadzie 2015 roku delegacja Świadków Jehowy z Birmy brała udział w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w tajlandzkim Chiang Mai. W lipcu 2018 roku odbył się kongres pod hasłem „Bądź odważny!” specjalny w Kolombo w Sri Lance z udziałem delegacji z Birmy. W 2019 roku na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 10 437 osób. W Birmie działają (w tym w zborach birmańskiego języka migowego) misjonarze terenowi.
W grudniu 2017 roku i w styczniu 2018 roku zorganizowano specjalną kampanię głoszenia w języku kareńskim sgaw, w której uczestniczyło także ponad 100 głosicieli z Australii, Stanów Zjednoczonych i Tajlandii.
5 lipca 2020 roku członek Komitetu Oddziału w Birmie, w nagranym wcześniej przemówieniu, ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku sgaw. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji, w którym uczestniczyło 510 osób z sześciu zborów i czterech grup posługujących się tym językiem. Pełny przekład Biblii w tym języku opublikowano 27 marca 2022 roku. W tym czasie językiem sgaw posługiwało się 835 głosicieli należących do 13 zborów, położonych Birmie, Tajlandii, Australii i Stanach Zjednoczonych.
W czasie zamieszek społecznych w 2021 roku wielu z 5102 głosicieli straciło dostęp do Internetu, dlatego przemówienia z okazji uroczystości Wieczerzy Pańskiej wysłuchało przez telefon (w czasie pandemii COVID-19 z zebrań korzystali z wideokonferencji). Liczba obecnych na niej wyniosła 11 877 osób.
3 września 2023 roku Sai Hlua, członek Komitetu Oddziału, ogłosił wydanie Ewangelii Mateusza w języku czin (haka), a 10 września Clifton Ludlow (również członek tego Komitetu) – w języku mizo. Nagrany wcześniej specjalny program został udostępniony zborom języka czin (haka) w Birmie przy użyciu JW Box. Obejrzało go 397 osób w różnych Salach Królestwa na terenie całego kraju. Do pięciu zborów i jednej grupy tego języka w 2023 roku należało ponad 220 głosicieli. W języku mizo nagrany wcześniej program został pokazany w dwóch Salach Królestwa grupie 173 obecnych. W 2023 roku w Birmie i Indiach do pięciu zborów tego języka należało 250 głosicieli.
Zebrania i kongresy[]
Zebrania zborowe odbywają się w językach: birmańskim, birmańskim migowym, angielskim, czin (haka), kaczin, mizo (wcześniej luszei) i sgaw
Kongresy regionalne są organizowane w językach: birmańskim, angielskim, czin (haka), kaczin, mizo (luszei) i sgaw.
Literatura biblijna jest tłumaczona na języki: birmański, birmański migowy, czin (haka), kareński, sgaw oraz 13 innych.
Uwagi[]
- ↑ Zbory i grupy birmańskojęzyczne działają również w Finlandii, Korei Południowej, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Tajlandii.
Źródła[]
Linki zewnętrzne[]
Świadkowie Jehowy w Azji • Afganistan • Arabia Saudyjska • Armenia • Autonomia Palestyńska • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma (Mjanma) • Brunei • Chiny • Cypr • Filipiny • Gruzja • Hongkong • Indie • Indonezja • Irak • Iran • Izrael (bez Autonomii Palestyńskiej) • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Makau • Malediwy • Malezja • Mongolia • Nepal • Oman • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Tajwan • Timor Wschodni • Turcja • Turkmenistan • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie